I just sit and cry
By the telephone
You never call my name
On the telephone
You never call my name
On the telephone
I just sit and cry
By the telephone
I try and call your phone
But you're never home
I try and call your phone
But you're never home
You watch me sit outside
You watch me wait and try
And much to my surprise
I caught you on the number nine
You never called my name
On the telephone
You never call my name
On the telephone
You never call my name
On the telephone
You make me sick inside
You make me wanna die
http://www.youtube.com/watch?v=6aRDLXzdM7s
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως περιμενεις να ανοιξει οταν εσυ παραμενεις τοσο κλειστος?
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβασαι?
Οση αληθεια σου εδινε, αλλο τοσο ψεμα εδινες εσυ.
Καπου γραφεις οτι εισαι ενα ανοιχτο βιβλιο γεματο λευκες σελιδες. Και ομως. Εισαι ενα κλειδωμενο βιβλιο γεματο σελιδες ολων των ειδων, λευκες-μαυρες-χρωματιστες, ολα οσα χαρακτηριζουν μια ψυχη. Ομορφα, ασχημα, δεν εχει σημασια. Ειναι δικα σου, μοναδικα, ιδιαιτερα.
Σε πονεσανε πολυ ε?
Ο μονος εισαι νομιζεις?
Ανοιξε το εσυ λοιπον πρωτα.
Δε βαρεθηκες το ψεμμα? Νιωθεις ασφαλης πισω απο αυτο, ξερω. Η δηθεν ασφαλεια. Θα τα ξαναπουμε...
Εις το επανειδειν,
Οττο (εεε σορρυ... L.U ηθελα να πω...)
Το τελευταίο πράγμα που επιθυμώ είναι να σε μπλοκάρω. Εσύ όμως μου έδωσες το εισιτήριο για εδώ, αν και δεν κατάλαβα ακόμη τον λόγο. Σβήστα όλα δε με πειράζει, αλήθεια. Ποτέ δε με πείραξε τίποτα, αλήθεια λέω. Εξάλλου εκπαιδεύομαι να μην παίρνω τίποτα προσωπικά. Το ξέχασες ότι σκοπός μας είναι να απεκδυθούμε την προσωπικότητα; Μηπώς τελικά αυτό είναι που σου χρωστάω; Να σου θυμίσω ότι δεν είμαστε η προσωπικότητα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί ταυτίζεσαι τόσο πολύ με αυτην; Δεν είμαστε η προσωπικότητα ρεεεεεεεεεε. ωφείλουμε να τη διαλύσουμε και όχι συνεχώς να προσπαθούμε να τη χτίζουμε. Μόνο γυμνοί θα μπορέσουμε να αγγίξουμε το ΄Ολον ρεεεεεεεε. Ξεκόλλα!
Αλλά ξέρεις όσο και να προσπαθούμε να κρυβόμαστε πίσω από προσωπεία, πάντα θα αντανακλούμε αυτό που Είμαστε, όσο και αν προσπαθούμε να το κρύψουμε. Και συ το αντανακλούσες πάντα. Τέτοιο συναισθηματικό πλούτο δε θυμάμαι να έχω ξανασυναντήσει, αλήθεια λέω.Ποτέ δε μπορώ να διαβάσω παραπάνω από 2-3 θέματα σου. Κάθε σου λέξη είναι τόσο φορτισμένη από συναίσθημα που γεμίζω και έρχεται η στιγμή που οι λέξεις ξεχειλίζουν από τα μάτια μου. Γιατί πάντα προσπαθείς να θάβεις αυτό που είσαι; Αγάπησε αυτό που είσαι. Είναι ιδιαίτερο. Γεια.
Μπράβο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦχαριστήθηκες τώρα;
΄Εκανε ό,τι μπορούσε αλλά εσύ... στο σήμα σου...
Τι να σε πω τώρα...
ότι είσαι μαλάκας; Είσαι.
Το παραδέχεσαι και συ. Που ούτε μια φορά βρε γουρούνι δεν καταδέχτηκες να ζητήσεις συγγνώμη, έτσι για τους τύπους...
Καλά ακόμη δεν κατάλαβες ότι υπάρχουν και άνθρωποι που διαφέρουν από όσους ήξερες μέχρι τώρα; Μήπως τελικά είσαι εθισμένος στη μοναξιά σου και όποιος πάει να σε πλησιάσει τον δαγκώνεις; Ναι, ναι, ξέρει. Και αυτή έτσι ήταν. Αλλά δε σου κρατάει κακία. Σε συμπαθάει, το ξέρεις. Αφού όμως αρνείσαι πεισματικά, τι παραπάνω να κάνει, ε;
Θα εύχεται όμως.
Να βρεις ένα ταίρι που τόσο χρειάζεσαι. Από την αρχή το είχε καταλάβει αυτό, στο είχε πει.
Και θα το βρεις, το ξέρει. Αρκεί να ανοίξεις λίγο την καρδούλα σου και να αφήσεις χώρο που θα το μαγνητίσει.
Μη φοβάσαι τόσο. Και τώρα που θα κλείσεις σε λίγο τα 30, όλα θα είναι αλλιώς θα δεις. Θα σου παρουσιαστούν πράματα και θάματα... Γιατί το αξίζεις ακόμη και αν δεν το πιστεύεις. Πίστεψε λίγο μωρέ. Ετσι για αλλαγή. Αντε καλή Ζωή σου εύχεται! Και όσο για τα τυχόν χρωστούμενα... Ε έχουμε και την επόμενη ζωή, δε σκάει... Αντε φιλιά