ti to zorizw? flow..

324. 0ⁿ

ΖΑΡΩΝΩ.
ΚΟΥΛΟΥΡΙΑΖΟΜΑΙ ΣΑ ΜΩΡΟ, ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΓΙΝΟΜΑΙ ΕΜΒΡΥΟ ΜΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΜΗΔΑΜΙΝΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ, ΟΤΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΛΕΩ ΠΩΣ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΕΛΩ ΔΕΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟ-ΠΟΙΩ.
ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΔΗΛΑΔΗ.
ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ-ΠΟΙΩ,
ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ, ΧΙΛΙΕΤΙΑ..?

ΟΤΑΝ ΕΝΝΟΙΕΣ ΟΠΩΣ ΕΥΤΥΧΙΑ, ΔΥΣΤΥΧΙΑ, ΙΣΟΤΗΤΑ, ΕΛΠΙΔΑ, ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, ΘΛΙΨΗ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΕΑΤΟΣ.

ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ‘Η/ΚΑΙ ΘΛΙΜΜΕΝΕΣ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΕΣ, ΛΟΙΠΟΝ.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ.
ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΝΕΚΡΗ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ.
ΔΙΑΛΥΟΜΑΙ-
ΑΝΑΓΕΝΝΩΜΑΙ-
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ‘Η/ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.

[ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΟΥ ΡΕ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ]

ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ? ΠΟΣΗ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΩΣ ΚΟΡΜΙ, ΣΑΡΚΑ, ΚΡΕΑΣ? ΟΕΟ?
«Ο ΣΙΔΗΡΟΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΗΞΗΣ ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ ΑΣΤΕΡΩΝ ΕΝΩ ΑΥΤΟΙ ΚΑΤΕΡΡΕΑΝ ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ.»
ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ ΚΑΙΙΙΙΙΙΙΙ??????
ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΓΕΛΟΙΩΔΩΣ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΠΟΥ ΚΑΠΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΙ ΝΟΜΙΣΑ ΟΤΙ ΕΠΙΑΣΑ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ.

ΤΩΡΑ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΜΑΤΑΙΟΠΟΝΩ ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΗΣΗ Ο Η-Μ-Ι-Μ-Α-Θ-Η-Σ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΠΟΡΑΔΙΚΑ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΟΥΝ ΕΚ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ ΒΙΩΜΑΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ.

ΠΩΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΩ ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΜΟΥ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΦΙΛΟΤΙΜΗΘΕΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΩ ΜΕ ΚΑΘΕ ΔΥΝΑΤΗ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ, ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΤΥΧΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΙΚΗΣ ΜΟΥ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ?

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΧΗΜΕΙΑ,ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΥΛΗΣ. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΧΩΝΕΨΩ???
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΧΗΜΕΙΑ Κ ΕΓΩ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΤΙ, ΤΟΤΕ ΕΙΜΑΙ Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ.

ΘΑ’ΘΕΛΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΝΑ ΕΙΧΑ ΑΘΑΝΑΤΗ ΨΥΧΗ ΟΠΩΣ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣΕΙ, ΟΜΩΣ.. ΝΟ. Ochi. Pos to leme edo sto elada? OCHI.

323. kanonikoi ry8moi

OTAN ΔΕ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΟΛΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ, ΔΗΛΑΔΗ ΟΠΩΣ ΤΑ ΗΘΕΛΕΣ.

[ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΕΝΑ ΚΟΥΝΟΥΠΙ ΜΕ ΑΝΟΙΓΜΑ ΠΟΔΙΩΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΝΟΜΙΣΜΑ 2 Εuro. ΤΕΤΟΙΑ ΑΦΗΣΑ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΝΑ ΜΠΟΥΝΕ.. ΤΟΝ ΗΠΙΑ..]

ΑΓΩΝΙΩ.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟύ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΑΨΥΧΕΣ ΚΡΕΑΤΟΣΑΚΟΥΛΕΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΝΑ ΣΥΜΕΠΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ- ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ ΑΛΛΟΤΡΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΠΑΡΟΜΟΙΩΝ, ΑΝ ΟΧΙ ΙΔΙΩΝ, ΚΙΝΗΤΡΩΝ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΙ ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΑ ΛΙΓΕΣ.

ΠΑΡ’ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΕΧΟΥΝΕ ΡΟΛΟ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗ ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΒΑΣΙΜΟ.

ΩΣΤΟΣΟ,

ΤΟ ΝΑ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΟ ΑΒΑΣΙΜΟ ΤΩΝ ΔΟΞΑΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΥΣΙΟ ΚΑΙ ΗΛΙΘΙΟ ΓΙΑ ΔΥΟ ΛΟΓΟΥΣ-
1. ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ
2. ΩΣ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΟΣΟΙ ΤΟ ΝΙΩΘΟΥΝ ΔΕΝ ΕΚΠΛΗΣΣΟΝΤΑΙ ΚΙ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΝΙΩΘΟΥΝ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤέ, ΠΟΥ ΝΑ ΧΤΥΠΙΕΣΑΙ ΡΕ ΚΑΡΓΙΟΛΗ, ΠΟΤέ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ.

[ΕΝΤΑΞΕΙ ΤΟ ΑΙΜΟΒΟΡΟ ΚΤΗΝΟΣ ΕΦΟΝΕΥΘΗ. ΜΠΟΡΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΣΩ]

322. επιστροφή από Σαμοθράκη

(παράφραση ενός σιχάματος) Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΕΙ, ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΜΑΛΘΑΚΟ.

ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΑΝΙΚΑ, ΠΙΣΤΗ, ΔΕΝ ΤΡΕΦΩ ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ..

ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΝΑ ΚΛΑΨΩ:

           -ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙ ΠΩΣ

                       -ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ
                       -ΦΤΑΝΕΙ ΚΑΠΟΥ
                                             -ΕΝΩ ΠΟΤέ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕ ΠΟΥΘΕΝΑ.

ΑΝΘΡΩΠΕ ΣΕ ΛΥΠΗΘΗΚΑ ΤΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΙ ΟΜΩΣ ΔΕ ΒΡΗΚΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΟΒΑΡΟ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΜΟΥ ΤΗ ΔΕΙΛΙΑ..
ΑΚΙΝΗΣΙΑ. ΠΑΓΩΜΑΡΑ.
ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΟΛΑ..
ΤΟ «ΕΙΝΑΙ» ΤΑΛΑΝΤΩΝΕΤΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ..
ΣΥΝΕΧΕΙΑ..
ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΑ..
ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ..
ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΙΘΑΝΗ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ.


ΑΛΛά-

-Η ΖΩΗ ΜΟΙΑΖΕΙ ΟΝΤΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ, ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ ΣΤΟ ΑΕΝΑΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟΥ. ΕΙΤΕ ΤΟ ΔΕΧΕΣΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΑΥΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΕΙΤΕ ΜΙΖΕΡΙΑΖΕΙΣ ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ΣΕ ΘΕΟΥΣ, ΔΑΙΜΟΝΕΣ, ΤΕΛΩΝΙΑ, ΠΡΟΦΗΤΕΣ, ΜΕΣΣΙΕΣ, ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΥΠΑΡΞΕΙΣ ΚΤΛ.

ΤΥΦΛά ΤΑ ΠΙΘΗΚΙΑ ΚΟΠΑΝΙΟΥΝΤΑΙ, ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΜΕΛΩΔΙΕΣ ΜΥΡΩΔΙΕΣ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΦΩΝΕΣ..
ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ!!
ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ, ΘΑ ΤΥΦΛΩΘΕΙΣ.. ΟΠΟΤΕ,ΠΡΟΣ ΤΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ? ΑΡΑΞΕ..

Όταν η δημοκρατία υποτάχθηκε στο χρέος

(αυτό το ντοκιμαντερ δεν εχει τιποτα "γιαχωβιστικες" χαζοχαρουμενες μαλακίες τύπου zeitgeist, αλλά παραθέτει στοιχεία και δείχνει έναν δρομο που απαιτεί πολλά κιλά αρχίδια)

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό το θεατή. Το DEBTOCRACY αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το ντοκιμαντέρ θα διανέμεται δωρεάν από τα τέλη Μαρτίου χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης και θα υποτιτλιστεί σε τουλάχιστον τρεις γλώσσες.

Debtocracy 

Σκηνοθεσία/Σενάριο Κατερίνα Κιτίδη
Άρης Χατζηστεφάνου
Επιστημονική επιμέλεια Λεωνίδας Βατικιώτης
Σκίτσο/Animation Μάγδα Πλευράκη
Σωκράτης Γαλιατσάτος
Μουσική Γιάννης Αγγελάκας
Μοντάζ -Σκηνοθετική επιμέλεια Άρης Τριανταφύλλου
Κάμερες Άρης Παπαστεφάνου
ulia Reinecke
Coloring Θάνος Τσάντας
Υπεύθυνος επικοινωνίας Μιχάλης Αλιμάνης
Συντελεστές Αγγελική Γαϊδατζή
Φανή Γαϊδατζή
Ιουλία Κιλέρη
Μαργαρίτα Τσώμου
Παραγωγή Κώστας Εφήμερος
2011 - BitsnBytes.gr

anoikse to

I just sit and cry

By the telephone

You never call my name

On the telephone

You never call my name

On the telephone

I just sit and cry

By the telephone

I try and call your phone

But you're never home

I try and call your phone

But you're never home

You watch me sit outside

You watch me wait and try

And much to my surprise

I caught you on the number nine

You never called my name

On the telephone

You never call my name

On the telephone

You never call my name

On the telephone

You make me sick inside

You make me wanna die

321. o,ti ki an mou peis.. egw 8a sou apantaw me random malakies

ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ,

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ "ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ" ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΞΑΓΡΙΩΜΕΝΟΙ, ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΑΔΕΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΣΟ,

ΚΑΘΕ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ (puke) ΠΟΥ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΝΙΩΘΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΑΧΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΗ ΠΛΕΜΠΑ ΤΩΝ ΝΕΟ-ΕΛΛΗΝΩΝ: "Ε ΝΑΙ ΡΕ ΣΥ, ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΤΟΟΟΟΟΣΑ ΚΑΙ ΤΟΟΟΟΟΣΑ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ  ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΕ ΛΑΕ ΝΑ ΚΑΤΕΒΩ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΟΜΟΙΩΘΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ. ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΔΙΑΔΗΛΩΝΑ ΚΑΙ ΑΠΕΡΓΟΥΣΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΙ ΕΣΥ ΕΠΙΝΕΣ FREDDO. ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙΣ ΕΣΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΔΕ ΘΑ ΥΠΟΤΑΧΘΕΙΣ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ? ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΣΕ ΕΚΛΕΒΑΝ ΕΚΕΙΝΟΙ. ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΠΕΙΝΑΣΕΣ ΚΙ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΕΣ ΘΑ ΜΕ ΦΕΡΕΙΣ ΕΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ. ΣΟΥ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΚΛΕΒΩ ΟΣΟ ΟΙ ΑΛΛΟΙ",

ΚΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΘΥΜΟΣ ΝΑ "ΧΤΥΠΗΣΩ" ΕΝΑ ΟΔΥΝΗΡΟ ΤΑΤΟΥΑΖ, ΤΡΟΜΑΖΩ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΕΝΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΩ ΜΟΣΧΕΥΜΑ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ ΣΕ ENA ΑΡΡΩΣΤO ΠΑΙΔΙ..

- ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ ΜΟΥ 'Η ΜΗΠΩΣ ΟΛΟΙ ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ?
- ΜΑΛΑΚΑΣ ΕΙΣΑΙ, ΑΝ ΤΩΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ.

ΜΙΚΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ..

I work all day, and get half-drunk at night.

Waking at four to soundless dark, I stare.

In time the curtain-edges will grow light.

Till then I see what's really always there:

Unresting death, a whole day nearer now,

Making all thought impossible but how

And where and when I shall myself die.

Arid interrogation: yet the dread

Of dying, and being dead,

Flashes afresh to hold and horrify.

The mind blanks at the glare. Not in remorse

-- The good not done, the love not given, time

Torn off unused -- nor wretchedly because

An only life can take so long to climb

Clear of its wrong beginnings, and may never;

But at the total emptiness for ever,

The sure extinction that we travel to

And shall be lost in always. Not to be here,

Not to be anywhere,

And soon; nothing more terrible, nothing more true.

This is a special way of being afraid

No trick dispels. Religion used to try,

That vast moth-eaten musical brocade

Created to pretend we never die,

And specious stuff that says No rational being

Can fear a thing it will not feel, not seeing

That this is what we fear -- no sight, no sound,

No touch or taste or smell, nothing to think with,

Nothing to love or link with,

The anaesthetic from which none come round.

And so it stays just on the edge of vision,

A small unfocused blur, a standing chill

That slows each impulse down to indecision.

Most things may never happen: this one will,

And realisation of it rages out

In furnace-fear when we are caught without

People or drink. Courage is no good:

It means not scaring others. Being brave

Lets no one off the grave.

Death is no different whined at than withstood.

Slowly light strengthens, and the room takes shape.

It stands plain as a wardrobe, what we know,

Have always known, know that we can't escape,

Yet can't accept. One side will have to go.

Meanwhile telephones crouch, getting ready to ring

In locked-up offices, and all the uncaring

Intricate rented world begins to rouse.

The sky is white as clay, with no sun.

Work has to be done.

Postmen like doctors go from house to house.

Philip Larkin - Aubade

ΕΔΙΤ: ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΜΗ, ΟΛΩΝΩΝ ΜΑΣ ΔΛΔ. ΕΜΕΝΑ ΘΑ ΑΚΟΥΣ ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΩ, ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ :Ρ